Krzyzacy, tom pierwszy
Krzyzacy, tom pierwszy читать книгу онлайн
Внимание! Книга может содержать контент только для совершеннолетних. Для несовершеннолетних чтение данного контента СТРОГО ЗАПРЕЩЕНО! Если в книге присутствует наличие пропаганды ЛГБТ и другого, запрещенного контента - просьба написать на почту [email protected] для удаления материала
Spytko z Melsztyna — (1364–1399), wojewoda krakowski, poległ w bitwie z Tatarami nad Worsklą.
cześnik (daw.) — dostojnik dworski, pierwotnie urzędnik dbający o zapas wina na dworze.
wielki kniaź — Witold Kiejstutowicz, zwany wielkim (ok. 1350–1430), wielki książę litewski, brat stryjeczny Władysława Jagiełły. W latach 1382–1385 oraz 1390 przejściowo sprzymierzony z Krzyżakami przeciw Jagielle.
kierz (daw.) — krzak.
ćma (daw.) — mrowie, tłum.
Tawań — wyspa na Dniestrze.
łęg — podmokła łąka.
jucha — krew; tu: określenie osoby krewkiej, tj. energicznej i skłonnej do gniewu.
niewód — sieć rybacka złożona ze stożkowatego worka i dwóch skrzydeł służących do zagarniania ryb.
osęka (daw.) — bosak.
rybitwa (daw.) — rybak.
strona (daw.) — okolica.
krzcił — dziś popr.: chrzcił.
nawidzieć (daw.) — lubić, kochać.
szczebrzuch — słowniki podają znaczenie: wiano panny młodej. Sienkiewicz prawdop. skontaminował to ze słowem „brzeszczot”.
paniątko — tu: dziecko.
Fryz a. Fryzyjczyk — mieszkaniec Fryzji, krainy nad Morzem Północnym, obecnie stanowiącej pogranicze Niemiec, Danii i Holandii.
wielgi — dziś popr.: wielki.
grochowiny (daw.) — słoma z wymłóconego grochu.
to mi będzie po sercu — sens.: to będzie zgodne z tym, co czuję.
starunek (daw.) — staranie, opieka.
ładzić (daw.) — porządkować.
cnić się (daw.) — tęsknić za czymś, martwić się, nudzić.
ninie(daw.) — teraz.
przesadzić (daw.) — przeskoczyć.
zadni — tylny.
brzechwa — tylna część strzały.
wrony — (o koniu) kary, czarny.
dyć (gw.) — przecież.
podjezdek — koń mniejszej wartości, słaby a. młody.
srokacz — srokaty koń, koń o umaszczeniu w cętki bądź w łaty.
pozwoleństwo (daw.) — pozwolenie.
czeladź (daw.) — służba.
lubo (daw.) — chociaż.
roków (gw.) — lat.
prawować się (daw.) — spierać się o coś.
zgrzebny — prosty, nieozdobny bądź utkany z grubego płótna.
łan — obszar ziemi przeznaczonej do uprawy, wydzierżawiony osadnikowi.
opat — przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym.
bitwa pod Płowcami — rozegrana 27 września 1331 r. między wojskami Władysława Łokietka a oddziałami krzyżackimi, przerwała krzyżacką kampanię przeciw Polsce.
do szczętu — dziś: doszczętnie, całkiem.
wojna Grzymalitów z Nałęczami — wojna domowa w Wielkopolsce, toczona w latach 1382–1385 między przedstawicielami dwóch rodów możnowładców. Konflikt wynikał z różnych koncepcji obsadzenia tronu polskiego po wygaśnięciu linii Piastów.
niwy (daw.) — pola.
kmieć — bogaty chłop, posiadający własne gospodarstwo.
odsep — opłata w formie odsypanej mąki.
lech (daw.) — obszar ziemi uprawnej.
skwapliwie (daw.) — chętnie i szybko.
opat — przełożony w męskim zakonie kontemplacyjnym.
częstokół (daw.) — palisada.
węgieł — styk pionowych ścian budynku.
komora (daw.) — pomieszczenie magazynowe.
wędlarnia — dziś: wędzarnia.
comber — mięso z kością z grzbietu zwierzęcia.
kropierz — długa kapa osłaniająca konia.
czerw — pasożyt (larwa) żerujący na drewnie.
toporzysko — drewniany uchwyt siekiery bądź topora.
czeladź (daw.) — służba.
statki — majątek, zwł. ruchomy, w znaczeniu węższym: naczynia.
wrony — (o koniu) czarny, kary.
starunek (daw.) — staranie, opieka.
kazalim — dziś popr.: kazaliśmy.
statki (daw.) — majątek, zwł. ruchomy, węziej: naczynia.
wyładzić (daw.) — przygotować.
spyża (daw.) — jedzenie, pokarm, prowiant.
rad (daw.) — zadowolony.
bez (daw.) — przez.
jeno (daw.) — tylko.
udać się komuś — spodobać się.
łosi kubrak — kubrak ze skóry łosia.
pilśniowy — wykonany z gęstego, zbitego materiału produkowanego z włókien wełny.
mycka — mała, okrągła czapka.
pątlik — siatka do podtrzymywania włosów.
hoży — tryskający zdrowiem, urodziwy.
jeno (daw.) — tylko.
Fryz a. Fryzyjczyk — mieszkaniec Fryzji, krainy nad Morzem Północnym, obecnie stanowiącej pogranicze Niemiec, Danii i Holandii.
jąć (daw.) — zacząć.
Burgund — mieszkaniec Burgundii, regionu w centralnej Francji.
grodziec (daw.) — gród.
bogdaj (daw.) — oby (od: daj Boże, aby).
kraśny (daw.) — piękny.
kalina — roślina o czerwonych owocach; w poezji ludowej porównanie do niej dziewczyny uchodziło za komplement.
kraśny — tu: czerwony.
samodział — tkanina wełniana lub lniana, wyprodukowana na ręcznym warsztacie.
kulbaka — wysokie siodło, przeważnie wojskowe.
somsiedzki — dziś popr.: sąsiedzki.
kierz (daw.) — krzak.
przyszczypny (daw. a. gw.) — zadziorny, ale na sposób humorystyczny.
roków (gw.) — lat.
łęg — podmokła łąka.
świerzopa — kobyła, klacz.
żeremie — konstrukcja z gałęzi, mchu i szlamu, budowana przez bobry, w której rodzą one młode.
zapamiętać się — zamyślić się a. zająć się czymś, zapominając o wszystkim innym.
jaka (daw.) — rodzaj okrycia wierzchniego.
atłas — tkanina z jednej strony gładka, z drugiej szorstka.
łagiewka a. łagiew — naczynie podróżne.
łyżnik — drewniana półeczka z otworami na łyżki.
płowy (o włosach a. futrze) — jasny.
tur — wymarły dziki ssak z rzędu parzystokopytnych.
alkierz — izba narożna, często reprezentacyjna.
sernik — pomieszczenie do przechowywania serów.
bez mała (daw.) — prawie.
drzewiej (daw.) — dawniej.
jeno (daw.) — tylko.
sperka (gw.) — słonina.
pewnikiem (daw.) — na pewno.
włodyczka a. włodycza — rycerz, zwłaszcza niemajętny lub bez pełni praw stanowych.
grzywna — śrdw. jednostka monetarna, wartość określonej wagi kruszcu.
bojać się — dziś popr.: bać się.
bożnica — tu: świątynia.
prawić (daw.) — mówić.
klusków — dziś popr.: klusek.
zydel — mebel do siedzenia, podobny do taboretu.
Za Jasiem do Śląska — pieśń ludowa spotykana w Wielkopolsce, Małopolsce, na Mazowszu i na Śląsku.
siła (daw.) — wiele.
poćciwa — dziś popr.: poczciwa.
ongi (daw.) — kiedyś, dawniej.
ninie (daw.) — teraz.
kamionka — naczynie ceramiczne.
gomółka — okrągła bryła sera.
roków (gw.) — lat.
uwidzieć (daw.) — zobaczyć.
Cztan — skrócona forma imienia Przecław.
sierdzisty (daw.) — śmiały, czupurny.
barć — wydrążony w drzewie ul dla leśnych pszczół.
narocznik — słowo wieloznaczne: chłop płacący roczną daninę bądź przedstawiciel ludności niewolnej zobowiązany do bliżej niesprecyzowanych świadczeń wojskowych.
miesiąc (daw.) — księżyc.
łońskiego roku (gw.) — zeszłego roku.
nieprzezpieczny — dziś popr.: niebezpieczny.
zadni — tylny.
socha — prymitywny, drewniany pług.
kopce — kopcami często oznaczano granicę posiadłości.
ozwać się (daw.) — odezwać się.
barć — wydrążony w drzewie ul dla leśnych pszczół.