Выбранае
На нашем литературном портале можно бесплатно читать книгу Выбранае, Някляеў Уладзімір-- . Жанр: Поэзия. Онлайн библиотека дает возможность прочитать весь текст и даже без регистрации и СМС подтверждения на нашем литературном портале bazaknig.info.
Название: Выбранае
Автор: Някляеў Уладзімір
Дата добавления: 16 январь 2020
Количество просмотров: 364
Выбранае читать книгу онлайн
Выбранае - читать бесплатно онлайн , автор Някляеў Уладзімір
У кнігу "Выбранае" Уладзіміра Някляева, творчасць якога з'яўляецца адной з найбольш яскравых старонак сучасна беларускай паэзіі, увайшлі вершы і паэмы з папярэдніх яго паэтычных зборнікаў, а таксама фантастычная аповесць "Вежа".
Внимание! Книга может содержать контент только для совершеннолетних. Для несовершеннолетних чтение данного контента СТРОГО ЗАПРЕЩЕНО! Если в книге присутствует наличие пропаганды ЛГБТ и другого, запрещенного контента - просьба написать на почту [email protected] для удаления материала
Перейти на страницу:
КАМЕНЬ-ЖАЛЬНІК
На сівы быльнёг,
На разбег дарог
Да вясёлых ног
Камень-жальнік лёг.
Не ступі — згарыш! -
На каменны крыж.
Калі ж смелы: кліч!
Пад сырой зямлёй
Залатой змяёй
Звіўся Вечны Зніч.
Як не ўпадзе кліч
З рота жабаю,
Выйдзе Вечны Зніч
З камень-жальніка.
Пабяжыць, гарун,
Да Старых Барун,—
Дзе згубіў Пярун
Залаты бізун,—
Не тварыць мальбу,
Не спраўляць жальбу,
А ці волю гуляць
Альбо неба сцябаць.
КАЛІ ШАНЦУЕ
Гнулася арэхавая вуда,
Торгаючы рыбіну душу.
"Ну куды ты дзенешся?..
Нікуды!.."
Я вясёлы, быццам з кірмашу,
Мне ўвесь дзень сягоння шанцавала!
I насадка на тваю душу
Анічога мне не каштавала.
Кіну ў кош. Ляжаць ужо ў кашы
Два самы, нібыта гладышы.
А душа рванулася —
парвала
Жылку!..
Што ж, і два самы — нямала.
Трэцяму —
Сягоння шанцавала.
ЗАЎТРА РАНА ЎСТАВАЦЬ
Заўтра рана ўставаць...
Ачмурэлая поўня ў акне.
Заўтра рана ўставаць...
А размове канца не відно,
Хоць і сказана ўсё,
і дапіта да донца віно —
Не памочнік сягоння яно,
заўтра рана ўставаць.
Нашы дрогкія цені
стамлёна ляжаць на сцяне,
Заўтра рана ўставаць,—
Трэба спаць, трэба спаць, трэба спаць;
Нам ці страшна абодвум
апошнія словы сказаць,
Ці няма што сказаць...
Заўтра рана ўставаць.
Што мы вырашым сёння
па праўдзе альбо па мане?
Заўтра рана ўставаць —
Позні час, позні час, позні час;
Вось мы побач сядзім,
і ніводны не ведае з нас,
Як дагрукацца мне да цябе
і табе да мяне.
Кожны з нас выплывае са шторму
на ўласным чаўне,
Нешта ёсць паміж намі,
чаго не дазнацца дваім,
Можа, трэці патрэбны,
тым больш што гаворка аб ім,—
Заўтра рана ўставаць...
Дык патрэбны нам трэці ці не?..
Быццам маятнік ноч —
З боку ў бок, з боку ў бок, з боку ў бок,
I размова, нібыта
з рукі на руку ланцужок.
Недзе ж ісціна ёсць,
залатая сярэдзіна ёсць,
Толькі мы да яе —
ні на крок, ні на крок, ні на крок.
Значыць, скончым нічым,
як калісь пачалі ні з чаго,
Заўтра рана ўставаць,—
заўтра гэтае ўжо настае:
Дзве блакітныя знічкі
упалі на вейкі твае,
Адхіснулася цемра
ад боскага твару твайго.
Мне б маліцца прад ім
і нічога не помніць апроч,
Што крывёй прыкіпеў,
што ў цябе ўсімі жыламі ўрос!
Заўтра рана ўставаць —
і разлічвацца лёсам за лёс,
Бо не выправіць дзень,
што не здолела выправіць ноч.
Бо пакутліва помнім
і ведаем болей ад слоў,
З іх любое, як зброя:
ці шчыт у гаворцы, ці меч.
Трэба класціся спаць —
Не пярэч, не пярэч, не пярэч,
Поўня ўзбіла падушкі
пад ценямі нашых галоў.
Цені нашыя спяць.
На крайку твой, на самым ражку.
Я па звычцы паправіў
падушку яму пад шчакой.
Заўтра рана ўставаць...
...Укацілася поўня ў пакой
I павісла гадзіннікам на залатым ланцужку...
Рана, рана ўставаць.
***
Дзе голаў прытулю,
Там і знайду начлег.
Снег першы —
На зямлю,
Наступны снег — на снег.
На рану —
Першы боль,
Наступны — на шрамы,
На лёс, на стынь і золь,
На першы след зімы,
Што толькі пачала па снежні свой разбег.
Прыбегла. Абняла.
З плячэй страсае снег.
ПРОРВА
У прорву страшна зазіраць —
Не бойся, зазірні:
Удзень і ўночы там гараць
Балотныя агні.
Клубіцца там смуродны чад,
Атрутны дым цячэ,
I пажырае гада гад,
I брата брат сячэ.
Трашчаць хрыбты, кіпіць смала,-
Сыцее
цемры
цар!..
Глядзі ў пустыя вочы зла.
Не адварочвай твар,
Як зло ўздымае булаву
Ці камень жарнавы...
А ў плечы ўцягнеш галаву-
Не зносіш галавы.
Перейти на страницу:
