Выбранае
На нашем литературном портале можно бесплатно читать книгу Выбранае, Някляеў Уладзімір-- . Жанр: Поэзия. Онлайн библиотека дает возможность прочитать весь текст и даже без регистрации и СМС подтверждения на нашем литературном портале bazaknig.info.
Название: Выбранае
Автор: Някляеў Уладзімір
Дата добавления: 16 январь 2020
Количество просмотров: 374
Выбранае читать книгу онлайн
Выбранае - читать бесплатно онлайн , автор Някляеў Уладзімір
У кнігу "Выбранае" Уладзіміра Някляева, творчасць якога з'яўляецца адной з найбольш яскравых старонак сучасна беларускай паэзіі, увайшлі вершы і паэмы з папярэдніх яго паэтычных зборнікаў, а таксама фантастычная аповесць "Вежа".
Внимание! Книга может содержать контент только для совершеннолетних. Для несовершеннолетних чтение данного контента СТРОГО ЗАПРЕЩЕНО! Если в книге присутствует наличие пропаганды ЛГБТ и другого, запрещенного контента - просьба написать на почту [email protected] для удаления материала
Перейти на страницу:
ЖАЎНА
Ніне Мацяш
Нават рэха няма ў гэтым лесе,
Няма нават рэха.
А бывала чутно,
Як вавёрка гуляла арэхам,
Перакідвала з зуба на зуб...
Векам,
дупламі сточаны дуб
Больш не просіць,
Каб дзяцел прачысціў старэчае вуха
Няма чаго слухаць.
Глуха
Ад відна да цямна,
Быццам лес гэты выкляты лёсам...
I заплакала раптам жаўна,
Не — запела адчайна жаўна,
Што спрадвеку была безгалосай!
Як звінела яна!
Скуль яна?.. і якая яна?..—
Не відно!.. Толькі голас пярэсты!
Толькі ў медным аркестры
Залатая струна!
I ледзь-ледзь ажыла,
Загула
Медзь, якая была анямела.
Палавіна аркестра гула: як змагла?
Палавіна гула: як пасмела!
Сыч схаваўся ў дупло.
Закрычала сава звар'яцела:
"Тут такой не было!.,"
Мала што не было!
Не было — прыляцела.
Над будзённаю скрухаю
Святкаваў
залаты яе голас...
Песні трэба, каб слухалі.
Каб на песню быў голад.
Толькі лес — як сцяна.
Зрэдку вецер у вецці шугае,
Паляцела жаўна,
Дзе яна свайго лесу шукае?
РОДНАЕ
Вясновы першы гром
Скаціўся, як з гары,
I рэха ля крыніц дубы хістае.
Бусліная зямля. Азёры ды бары.
Акопы ды палын. Зямля святая.
Тут не забыты плач.
I не забіты смех.
Не аціхае спеў чарод птушыных.
Тут дождж не проста дождж.
I снег не проста снег.
Бо гэта дождж і снег
над берагам
Айчыны.
ВОЛАТАВА ГАРА
1
Грымнуў у грудзі гары —
Пала прад волатам:
"Колькі захочаш бяры
Срэбра і золата".
Не нахіліўся падняць.
Рушыў.
Устала
I засталася стаяць
Там, дзе стаяла.
2
Шляхам зваротным ішоў,
Грымнуў — не ўпала.
"Што ж ты,— спытала,— знайшоў?
Сіла — і тая прапала".
Глянула — цёмна ў вачах!
Страшная сіла!
"Ты засланіла мне шлях..."
З
I саступіла.
Долы адкрыла. А ён
Зноў рушыў верхам.
...Плач, што ляцеў наўздагон,
Зносіла ветрам.
НОВЫ СНЕГ
Столькі снегу, што галіны ломяцца.
Белы снег — таму і белы свет.
Чысціня. На чысціні і ловяцца.
След у след
Ты ступай за мной паміж сумётамі,
Дзе слядоў не бачна нічыіх.
Не сумуй былою адзінотаю —
Мы ўдваіх
Каля ўскрайку лесу вечаровага,
Дзе пазёмка запыняе бег...
I нічога ў нас з табою новага —
Толькі снег.
ПЕРАД ТАБОЙ
...Я з лёсам
Біўся на нажах,
Пакуль мяне ты не любіла,
Ты мне адкрыла смерці жах..
Не,
Жах жыцця ты мне адкрыла.
На міг
на ростанях Сусвету
Любоў
Знайшла маю душу.
Я не прашу кахаць за гэта...
Я літасці тваёй
Прашу.
РАЗРЫЎ
Узняў кулакі над сталом —
I грымнуў аб стол кулакамі:
"На скос, на распыл, на разлом
Усё, што было паміж намі!"
I не азірнуўся ў дзвярах...
I бачыў да скону штоночы
Два чорныя возеры ў снах:
Сірочыя сынавы вочы.
СПАДАРОЖНАЯ
...I выпадкова, плоць да плоці
Нас кінула на павароце,
I шляху пыльная шляя
Між ліп згубілася высокіх.
Зеленавокая мая!
Я не люблю зеленавокіх.
Ды асляпіла гэта сіла,
Што скразнякамі ў нас гудзе.
На міг адзін яна зрадніла —
Яна навекі развядзе.
Ніхто не будзе вінаваты!..
А ты —
да страты, да расплаты,
Да развітання за вярсту —
Глядзіш,
нібы сястра на брата.
Як сірата на сірату.
Перейти на страницу:
