Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

-- А чалавек чалавеку во╝к,* -- падагульн╕╝ Ц╕мка.

***

Пра гэтае здарэнне я до╝г╕ час н╕чога не ведала, Ц╕мка мне не гавары╝. Я за╝важыла тольк╕, што Захар з Жыхарам раптам перастал╕ да мяне чап╕цца. Як адрэзала. Пра╝да, ненадо╝га. Г╕сторыя гэта была яшчэ далёкая ад завяршэння. То бы╝ тольк╕ пачатак.

--------------

* Вядомая прыма╝ка: 'Чалавек чалавеку во╝к, а зомб╕ зомб╕ зомб╕'.

15. Абуджэнне

Восень ляцела ╝ карагодзе л╕стапада╝ ╕ паветраных павуц╕нак. Дн╕ раб╕л╕ся ╝сё карацейшыя, пал╕ спусцел╕, лясы на╝кол стаял╕ празрыстыя, як мярэжа -- прырода ╝м╕рала, ╕ зямля рыхтавалася да з╕мовага сну. Для мяне гэта восень стала перыядам адна╝лення ╕ дз╕╝ных трансфармацый. Яшчэ не ╝сведамляючы ╝сёй глыб╕н╕ ╕ незваротнасц╕ гэтых перамен, я адчувала тольк╕, як штосьц╕ прачынаецца ╝ва мне -- цёмнае, не╝таймаванае. Яно распускалася, павольна раскрываючы пялёск╕, н╕бы драпежная кветка, разгортвала крылы, скамечаныя ад до╝гага сну -- яшчэ ╝ па╝дрымоце, але ╝жо гатовае да абуджэння. Мае мро╕ зраб╕л╕ся зыбк╕м╕ ╕ ярк╕м╕, як малюнк╕ ╝ калейдаскопе, я засынала з пачуццём падзення ╝ бездань ╕ прачыналася ╝ глух╕я гадз╕ны перад св╕таннем, абуджаная ╝ласным смехам -- альбо плачам. Пачуцц╕ мае абвастрыл╕ся, успрыманне рэча╕снасц╕ часам скажалася буянай фантаз╕яй. У кронах дрэ╝ па╝ставал╕ абл╕ччы, у малюнку трэшчын на сценах мро╕л╕ся абрысы фантастычных расл╕н ╕ дз╕╝ных жывёл, як на в╕зантыйск╕х арнаментах, у купах пажо╝клай травы мне бачыл╕ся тонк╕я залатыя змейк╕ з лалавым╕ ╕ смарагдавым╕ вачам╕, а ╝ пашумах ветру чул╕ся то спевы ╕ шэпт, то шыпенне ╕ ц╕х╕, пагрозл╕вы рокат. "Р-р-р--шшша-а-аххх!..."

Мае аднос╕ны з мамай, як╕я ╕ раней был╕ не╕дэальныя, пачал╕ ╕мкл╕ва пагаршацца. Побач з ёй мне было невыносна, яна ╝весь час да мяне прыдз╕ралася, я не разумела, чаго яна ад мяне хоча, ╕ гэта страшна раздражняла. Я пачала яе пазбягаць. Цяпер я цэлым╕ дням╕ швэндалася па вул╕цах, часам разам з Ц╕мкам, а часцей за ╝сё адна. Дадому я вярталася позна, хутка вячэрала, потым адчыняла но╝тбук, зануралася ╝ Сец╕ва ╕ больш н╕чога не бачыла ╕ не чула. Пакоя, у як╕м я магла бы зачын╕цца, у мяне не было, ╕ я хавалася ╝ в╕ртуальнай прасторы. Мама зраб╕лася для мяне зус╕м чужой, ╕ даверу да яе не было н╕якага. Нават пра тую сутычку ╝ кавярн╕ я ёй не сказала. Як╕ сэнс? Усё ро╝на яна б не здолела мяне абаран╕ць. Ды я ╕ сама не сядзела скла╝шы рук╕. Л╕таральна на друг╕ дзень я залезла ╝ Сец╕ва ╕ замов╕ла па каталогу электрашокер -- самы танны, у выглядзе л╕хтарыка, даражэйшых я не магла сабе дазвол╕ць. Цераз тыдзень я забрала "л╕хтарык" на пошце ╕ з тых часо╝ па╝сюль цягала яго з сабой у к╕шэн╕ пал╕то. З ╕м было спакайней, я адчувала сябе ╝зброенай ╕ падрыхтаванай да любой калатнечы. Я ╕ Ц╕мку настойл╕ва пара╕ла зраб╕ць тое ж самае, набыць электрашокер альбо газавы балончык у мэтах самаабароны, бо Лёнечка выказа╝ся адназначна -- мачыць будзе ╝с╕х, ╕ перспектыва нарвацца на яго ╝ цёмным завуголл╕ мяне зус╕м не цешыла. На што Ц╕мка адказа╝, што з балончыкам╕ няхай ходзяць метрасексуалы (о, як!), а ён неяк так разбярэцца.

Разб╕рацца, аднак, не прыйшлося, бо пытанне вырашылася само сабой. Пам╕ж Лёнем ╕ Жыхарам адбылася сур'ёзная сутычка, пасля чаго Жыхар атрыма╝ ад Лён╕ выспятка, то бок, бы╝ пасланы, ╕ дуумв╕рат ╕хн╕ развал╕╝ся. Вось гэта бы╝ паварот! Падобнай развязк╕ я чакала менш за ╝сё. З-за чаго яны пагрызл╕ся, было невядома, але сварка, мяркуючы па ╝с╕м, атрымалася лютая -- казал╕ нават, н╕бы ╝ гаражах чулася стралян╕на, як быццам там адбывалася бандыцкая разборка а-ля дзевяностыя. Суцэль магчыма. Я б н╕кольк╕ не здз╕в╕лася, кал╕ б даведалася, што Лёня ц╕ Жыхар маюць пры сабе агнястрэл. Пра╝да, у гэтым выпадку ад майго "л╕хтарыка" толку нуль, з ╕м супраць ствала не папрэшся... Я падзял╕лася гэтым╕ меркаванням╕ з Ц╕мкам, але ён тольк╕ пасмяя╝ся.

-- Ды глупства, няма ╝ ╕х н╕якага агнястрэлу, -- сказа╝ ён упэ╝нена. -- Тая, табе няма чаго баяцца! Яны цябе не крануць. З ╕м╕ пагутарыл╕ па-сур'ёзнаму, яны ╝сё зразумел╕.

-- Хто пагутары╝? -- здз╕в╕лася я.

Ц╕мка адказа╝ ун╕кл╕ва:

-- Гэта не╕стотна. Проста сур'ёзныя людз╕.

Пасля чаго ён зама╝ча╝, як партызан, ╕ кольк╕ я н╕ дапытвалася, больш н╕чога ад яго не дамаглася. Нарэшце я раззлавалася -- што яшчэ за кансп╕рацыя? -- ╕ сказала, што сур'ёзныя людз╕ магл╕ ╕ не турбавацца, я сама ╝ стане сябе абаран╕ць! Ц╕мка не пакры╝дз╕╝ся. Ён ск╕рава╝ поз╕рк кудысьц╕ ╝ далечыню ╕ сказ╝ глыбакадумна, што я разважаю, як сапра╝дная фем╕н╕стка, ╕ гэта файна, гэтая тэма сёння актуальная, вунь нават казк╕ перайначваюць на фем╕н╕сцк╕ капыл -- ╤ван-Царэв╕ч "мочыць" цмока, а прэ╝красная Царэ╝на падае на яго ╝ Гаагск╕ трыбунал за парушэнне право╝ Змей-Гарыныча, дамаганн╕ ╕ полавую дыскрым╕нацыю. Раз'юшы╝шыся канчаткова, я крыкнула: "Ты што вярзеш?! Як╕я фем╕н╕стк╕?", але ╝бачы╝шы, што Ц╕мка к╕сне ад смеху, я зама╝чала, а потым таксама пачала смяяцца. У тыя часы мяне вельм╕ лёгка было раззлаваць, здаралася, злосць успыхвала ╝ва мне л╕таральна на ро╝ным месцы, але Ц╕мка ме╝ здольнасць гас╕ць маю лютасць. Побач з ╕м я проста не магла быць злой.

Аб падрабязнасцях той "сур'ёзнай гутарк╕" я так ╕ не даведалася, але яна, в╕давочна, мела эфект -- ад мяне адстал╕. Жыхар, прынамс╕, больш да мяне не чап╕╝ся. Я кольк╕ разо╝ сутыкалася з ╕м у горадзе, ╕ кожны раз ён дэманстрава╝ по╝нае ╕гнарараванне, робячы выгляд, быццам мяне не пазнае. Лёню я н╕дзе не бачыла, ╕ гараж пад нумарам "нуль" цяпер увесь час стая╝ наглуха зачыненым. Я пал╕чыла гэта добрым знакам. На працягу некальк╕х месяца╝ я жыла ╝ страшным напружанн╕, з за╝сёдным пачуццём небяспек╕. Цяпер, як мне здавалася, пагроза м╕нула, ╕ я магла уздыхнуць з палёгкай.

Забягаючы наперад, скажу, што я памылялася, ╕ гэта было проста зац╕шша перад бурай. Бура надарылася з╕мой. Тады я ╝першыню адчула, што здольная заб╕ць чалавека. Лёню я заб╕вала двойчы. У тую з╕му напрыканцы снежня я заб╕ла яго ╝ першы раз.

***

З восеньск╕х вакацый я вярнулася пасвяжэлая, павесялелая ╕ з новым колерам валасо╝. Раптам сцям╕╝шы, што агн╕стыя адценн╕ пасуюць мне значна больш, чым ха╝турна-чорны, я перафарбавала валоссе ╝ ярка-лалавы, вырашы╝шы хадз╕ць так, пакуль не аднав╕цца мой прыродны руды. Таксама я змян╕ла стыль адзення. Я до╝г╕ час апраналася ва ╝сё глухое ╕ чорнае, а цяпер, нарэшце, вырашыла рызыкнуць ╕ трох╕ паэкспераментаваць з колерам╕ ╕ фасонам╕. Я набыла ╝ сэкандзе дзве шатландск╕я спадн╕чк╕, адну ╝ зялёную, другую ╝ барвовую клетку (яны проста шыко╝на спалучал╕ся з берцам╕), а таксама пунсовы шал╕к ╕ вязаны смарагдавы берэт. Зрэшты, гэтыя колеры таксама л╕чыл╕ся "гатычным╕", так што я заставалася ╝ сва╕м амплуа. Потым, сфатаграфава╝шы сябе ╝ люстэрку, я прыдз╕рл╕ва разгледзела фотку на экране но╝тбука. Сва╕м новым вобразам -- берцы, дз╕равыя панчох╕, нацягнутыя ╝ некальк╕ слаё╝, клятчастая спадн╕чка, чорная байка ╕ чырвонае валоссе -- я засталася задаволеная. ╤м╕дж, канешне, атрыма╝ся правакацыйны, нават трох╕ брутальны, але мне падабалася. А мама не ╝хвал╕ла. З╕рну╝шы на мяне, яна пах╕тала галавой ╕ спытала: "Та╕са, а ты не ба╕шся, што цябе паб'юць? Альбо не за тую прымуць?" Я не баялася. Прыпад'ездныя бабк╕ лаял╕ мяне "наркаманкай" ╕ "курв╕скай" задо╝га да змены ╕м╕джу, а на выпадак сустрэчы з гапатой у мяне ме╝ся электрашокер. Мой новы вобраз у класе зраб╕╝ фурор. Ледзь тольк╕ я ╝вайшла, усе вочы ск╕равал╕ся на мяне, ╕ над партам╕ пранеслася: "О-о-о!..." Я была задаволена. Мне наогул падабалася шакаваць а╝дыторыю.

Як выяв╕лася, падчас вакацый не я адна эксперыментавала з ╕м╕джам. Тол╕к Валаткев╕ч, гэты гопн╕к, прыйшо╝ на ╝рок╕ ╝ чорнай скуранцы, байцы "Король и Шут" ╕ з налепкай Sex Pistols на заплечн╕ку, абвясц╕╝шы, што цяпер ён слухае тольк╕ такое, а эр-эн-б╕ -- музло для гом╕ка╝. Вось гэта бы╝, так бы мов╕ць, нечаканчык. Такое ╕мкл╕вае пера╝васабленне "чоткага пацана" ╝ "свядомага панка" мяне ╝раз╕ла. Да Тол╕ка я за╝сёды став╕лася з некаторай пагардай, але цяпер, з╕рну╝шы на яго па-новаму, я вырашыла, што ён, у прынцыпе, н╕чога так╕. Пасля вакацый ён за╝важна пастале╝ ╕ пасур'ёзне╝, пра╝да, вучыцца лепей не ста╝, затое пасябрава╝ з батанам Стасем. Апошняе здавалася мне зус╕м ужо неймаверным, бо дагэтуль Тол╕к яго несупына цвял╕╝ ╕ наогул бы╝ для Стася ледзь не ворагам нумар адз╕н.