Бурятские народные сказки. Бытовые

угэбэ. Үиөөхи дэлгуүр дээрэ ябатарань, урдын купец ерээд:

— Малгай юу сэнтэй бэ?

— Зуун тухэриг.

— Би абахаб. Үглөө ерэжэ, хамта гурбан зуун тухэриг абахаш, — гэбэ.

Хүбүүн гэртээ хариба. һамган:

— Зай, зааба малгай, мүи лэ тиигэжэ угэбэби, — гэбэ. Yf-леө үдэр мүнгөө абахын тула, үнөөхи купецэй гэртэ ошобо.

Купец:

— Мүнгэндэ ерэбэ гүш? — гэбэ.

— Тиибэ, — гэжэ хүбүүн хэлэбэ. Купец хэлэбэ:

— Гурбан зуун түхэригөө абаха гүш, а ли гуроан пайн үгэ абаха гүш? Өерөе мэдээрэйш. ЦЦ

Хубуун хэлэбэ:

— Гурбан һайн үгыетнай абахамии.

— Зай, тиигэбэл дуула: нэгэдвхннь — холо газарта яба-хадаа хооһон гэртэ хонолго болохо, ши гэртэ бу унта, газа" хоноорон; хоёрдохинь — харгы замда хунэй гээжэ орхиһои юумэ байха, тэрээниие абаха хэрэггуй, орхёод тойрожо гараа-райш; гурбадахинь — уһагүй орондо дайралдахаш, үндэр ха-дын а рада баруун зүгтэ хатаһан жалгын эхиндэ нэгэ үэүүр-тэй гурбан ехэ уляапан модоной дэргэдэ хабтагай хара шу-лууе хобхолжо малтахаш, доорһоонь ехэ булаг уһаи гаржа, 6а-руулжаа урдаха байха. Зай, энэ гурбан И ойлгожо абаба" гүш, яба тиигээд, — гэбэ.

Хүбүүн гэртээ ерэбэ. һамгаи асууба*.

— Зай, мүнгөө абаба гүш?

— Гурбан зуун түхэригэй орондо гурбан һаин үгэ абаад

ерээби, — гэбэ.

— Зай, болоно даа, — гэбэ һамгаи.

Тэдэ хоюулан тэндээ байтараа, хүбүүн хэлэбэ:

— бишни хүдөө холо ябажа, олзо звери оложо ерэхэ бэшэ-

гүб?

һамгаииинь хэлэбэ:

— Шинии һайн дуран бэзэ, эрэ хүниие ябуулан хэлэхэ^ эхэнэр хүниие зогсоон хэлэхэ гэдэг тула, яба.

Хүбүүн һамгаяа орхёод ябаба. Холын орондо ябажа ябана. Олхошье юумэ үгы, хооһон ябана. Нэгэ газарта зон таһархай холо байгаад, зуураа замда нэгэ эээгүй хооһон гэртэ хоёр хун хонохо гэжэ байна. Тэдэнтэй хамта тэрэ гэртэ хонохо болобо. Унтаха гэжэ байтараа, үнөөхн купецэй хэлэһэн үгэ һанаак-* даа оруулаад:

— Би гэртэ унтахагүй, газаа унтахаби, — гэжэ газаа хбно-66. Тэрэ һүни гэрэй дээдэ хушилта унажа, тэрэ хүнүүд да-руулжа үхэһэн байба. Тэрэ саашаа ябаба. Олоной зам харгыгаар ябатарнь, хүнэй гээһэн нэгэ абдар ханэа хэбтэбэ. Тэрээ*. ниие абаха гэжэ. байтараа, үнөехи купецэй хэлэпэн угэ һа-иаад, абангүй орхёод ябаба. Нэгэ хото газарта хүрэбэ. Тэндв хүреөд ябатараа, үцөөхи замда хэбтэгшэ абдар ханзые нэгэ хүн олоод ерэһэнь, тэрэ хотоной нэгэ ехэ баян хүнэй гэртэ-дээрмэ орожо, ехэ юумэ абаһан хулгайшан гээжэ орхипон байгаад, тэрэ хүииие барижа:

— Ши хулуупан байба гээшэш, хамта хулууһаи нүхэдөе* оложо үг, — гэжэ хатуу сааза да оруулба.

Мүн тэндэһээ хүдеө холо газар хэсэжэ ябана. Нэгэ бүлгэм олон хотон айлнууд ган халуунда уһагүй, маша бэрхэтэжэ" байна. Тэндэ ябатараа үнөөхн купе, цэй хэлэпэн үгэ һанаандав оруулаад, зүүн зүгтэ нэгэ үидэр хадын байхые хараад, тэрээ-иэй хойно нэгэ жалга харагдана. Тэрэ хүбүүн хэлэбэ:

— Би уһа бэд. эрээд үзэхэ байнаби. Тэндэхи улад зон бүгэдэ баярлажа:

— Vha оложо угэбэлтнай, ашыень харюулхабди, — гэлдэбэ. _ Газар мадтзха зэбсэг абагты, — гэжэ олон хүнтэй тэрэ хүбүүн хадын арада ошожо, жалгын эхнндэ бэдэрхэдэнь, нэгэ үзүүртэй гурбан томонууд уляаһа модонууд ба хабтагар 'хара шулуунууд байба.

— Тэрэ шулуунуудые малтажа хобоологты, — гэбэ. Олон хун малтажа, хобоолходонь, шулуун доороһоонь маша һайхан гуягалаг уһан гаража урдаба, таһалдахагүй булаг боложо, тэндэхи айлнуудта хундэтэй амитан боложо олон хоног байгаад, ябаха болобо. Тэрэ айлнууд һайн мори ба хуб-саһа хоол, алта мүнгэ түрүүтэйе ехые үгэжэ мордуулба.

Хубуун яба ябаһаар, тэдэнэй үгэһэн хэрэгсэлнүүдые сүм эднжэ дууһаад, морёо тураажа, ябажа шадахагуй болоходонь, нэгэ һайн хүрзэ, һүхөөр агсаба. Тэрэ һүхэеэ мүн худалдажа, муу хэрэггүй болоходонь, нэгэ бүлюугээр агсаба. Тэрэ бүлюу-гээ барижа ябаад. зон таһархай холо газар үлэсхэлэн болоод, нэгэ сөөрэм нуурта олон нугаһанай һуухые үзөөд, тэдэндэ ошожо тэрэ бүлюугээ шэдээд, шэнгээгээд, юушьегүй хооһон, набтагар хубсаһатай үнөөхи өорынгөө анха байгша городто ерэбэ. Үнөөхн анханай танил баян наймаагаа үгэгшэ купецэй гэртэ орожо, амар сайн хүргэбэ.

— Сайн, сайн, — гэбэ. — Яаһан үнн болобо, ямар ябажа ерэбэш, — гэбэ.

Хүбүүн хэлэбэ:

— Танай хэлэһэн сайн %үгэнүүдээр табан жэлдэ ябахадад, мэндэ сайхан бусажа ерэбэби.

— Хэр зэргэ олзо олобош, анханһаа эхилэи мүнөө хүрэтэр ябадалаа хэлэ даа, сайн ярилдая, — гэбэ купец.

Болһон ябадалаа ба бүрин ушарнуудаа хүбүүн сум хэлэбэ. Купец хэлэбэ:

— Шинии гэргэн һайн байна, шамайгаа олзо бэдэржэ ошо-. пои тула ехэ олзотой, зөөритэй ерэхэ гэжэ хүлеэжэ байна. Ши болбол табан жэлдэ ябаад, нэгэшье олоһон юумэгүй, хахар-хай, набтархай, гуйраншан мэтэ хоопон ерэхэдэшнн шамайе гэртээшье оруулхагүй, хараагаад лэ үлдэхэ ёһотой даа.

— Минни һамган хараахагүй, нэгэшье муу угэ намда хэ-лэхэгуй, — гэжэ хүбуүн хэлэбэ.

Купец:

— Юундэ хараахагүй бэ, боосолдое. Би газаа гушан тэргэ бараа асараад байнам, энээниие сүм табинаби, гурбан ехэ б. ай-дал гэрнүүдтэйби, тэдэнэй нэгыень табихаби, ши тэрэ памгаяа таби. Бүхы ябадалаа сүм хэлэхэш. Би шамтай ошолдохоби. һамганайшни ша-мда зэмэ үгэ эсэ хэлэбэл, хэлэпэн юумэеэ бү-рин шамда үгэхэби. Ябадалыешни багашье буруу дээрэ үзэ-жэ, һамганайшни шамайе хараагаа һаа, ши һамгаяа намда ал-дахаш. Эрхэ бэшэ шамайе харааха даа. Намгаяа үгэхэ үгыб гэжэ бү хэлэ, эрхэгүй алдахаш, — гэбэ. Хүбүүн зүбшөөжэ:

— Минии һамган хараахагүй, өөрынгөө хэлэһэниие дутуу-

8ъ |

к

гүй сүм үгэхэт, — гэбэ. Тиигээд олон хүндэ гэршэлүүлээд, пец хүбүүн хоёр тэрэ хүбүүнэй һамганай байрада ошобо

һамганиинь:

— Ерэбэ гүш? һайн ябаба гүш? — гэбэ.

— һайн, һайн.

Амар сайнуудаа хэлэлсээд, өөрынгөө табан жэлдэ ябаһан ябадалнуудаа һамгандаа хэлэнэ. Олон айлнуудһаа ехэ юумэ (мори, хубсаһа) абаһан ба тэрээнээ үгы болгоһоноо сүм ШЯ лэжэ, эгээл һүүлэй бүлюу болгооһоноо, уһ.а руу шэдээд, уһаи-

да хаяжа орхиһоноо хэлэбэ. Тиихэдэнь һамган:

— Тэрэ маша зүб даа, амиды ябахада хоолһоо үлүү юун бэлэй. Хоолойн тулада унаса шадалгүй яаха бэ. һайн ябажа

ерэбэш даа, һайн даа, — гэбэ.

Купец:,

— Ай даа, ямар һайхан эхэнэр байдаг гээшэ бэ! Өөрынгөө хэлэһэн гушан тэри*э бараа, нэгэ ехэ гэр байратаяа таанарта үгөөд. бүришье нэмэри үгэхэби, — гэжэ сүм үгэбэ.

Тэрэ хүбүүн һамгантаяа купецэй үгэһэн байра дээрэ орожо, дутамаггүй зөөритэй айл боложо, жарган һууһан юм гэдэг.

16. ШАДАМАР ХҮГШЭН

Нэгэ, залуу хүбүүн ябажа ябаад, гэрлээд, багатай. болоод байба. Хугшэниинь: "Гаража шэнэ газар хахалыш, таряалжа хоолойёо тэжээил", — гээ. Хээрэ гаража, шэнэ газар хахалжа байхадань, аизаһан доро-һоонь сагаан мунгэн бутаржа гараба. Ехэ мунгэ олоод, мэшээг-тэ хээд: "Энэ мунгэн шиигтэйм, хунээр хубаахамни", — гэжэ тэрэнээ мориндоо тээгээд, хубааха ху бэдэржэ ябахадань, гуу-ранша золгобр. "Энэ мунгэ газарһаа олооб, шиигтэймэ, хубааха ху бэдэржэ ябанаб, энээни хубаая", — гэбэ.

— Эй, нээрээшье, шиигтэймэ, хубаая, хубаая, — гэбэ тэрэнь. Хоорондоо табяад, гуураншань хубааба. Өертөө ехээр

абаад ла, олоһон хүндээ бишайхаар үгэжэ захалба.

— Яахай намдаа бишайхаар үгэнэш? — гэбэ.

— Тиигээ пааш бэри үхэбэйб, — гээд, барни хамаад гуураншань ябашаба. Гэртээ ожиржо, хүгшэндээ хэлэнэ:

— Сагаан мүнгэ, ехэ мүнгэ олооД шиигтэй гэжэ гууранша-тай хубаахамни гэжэ хэлэһэм, гууранша намда бишайхай үгөөд, өөртөө ехээр абаа. Яахадаа тиинэбшэ? гэхэдэм "шамда бэшэ үхэбэйб гээд, барни абаад ябашоо".

— Эй, түнэ, шамай түнһэн! Гарыш шуумгай, морёо хүл-лыш! Хайшаа ошооб тэрэшни? — гэбэ хугшэниинь.

— Тиишэ ошоһиимал даа, — гэхэдэнь, бишайхай багаяа үр-гөөд, тэргэндээ һуугаад хойнһооиь үлдээд ошобо. Хүсөед:

— Ай, нохой, үбэгэн, гуураншалжа олоһоншнн ехиимэл бай-гаабооби, энэ тэргэндэ һуугыт манаар, — гэбэ. һуулгаад ябаад-тиба.

— Һамгатайемаиш? — гээд һурана.

— Үбэй, гансаарайем, — гэбэ.

Гэрлэхэдэмнай яахым, энэ хоёр баабайбэй, зобожо яба-