Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

Стась выц╕сну╝ прыязную усмешку ╕ намагаючыся гаварыць ветл╕ва, але цвёрда, паведам╕╝, што двор ╕ гаражы не з'я╝ляюцца прыватнай тэрыторыяй н╕ Жыхара, н╕ Захара, ╕ таму ╕х прэтэнз╕╕ цалкам неабгрунтваныя. У адказ Жыхар уздыхну╝ ╕ з сумным выглядам суну╝ кулак Стасю пад рэбры. Пакуль той курчы╝ся ╕ хрыпе╝, спрабуючы глынуць паветра, Жыхар цярпл╕ва тлумачы╝, што Стась памыляецца, гэта тэрыторыя прыналежыла ╕м, кал╕ ён яшчэ пешшу пад стол хадз╕╝, ╕ таму неабгрунтаванай з'я╝ляецца яго тут прысутнасць, аднак яны гатовы забяспечыць яму камфортны ╕ бязбольны побыт -- за пэ╝ную плату, натуральна. ╤ ён, Жыхар, вельм╕ спадзяецца, што Стась пастав╕цца да гэтага з паразумннем ╕ пазбегне трагеды╕, бо ╝ адваротным выпадку ён будзе мець размову з Захарам, як╕ зус╕м не так╕ добры ╕ чулл╕вы, як Жыхар, ╕ разма╝ляць будзе ╝жо па-сур'ёзнаму. Пра╝да, Захар? Захар, як╕ стая╝, абапёршыся локцям╕ на байк, ╕ мо╝чк╕ наз╕ра╝ за гэтай сцэнай, ухмыльну╝ся ╕ к╕╝ну╝. Разма╝ляць з Захарам Стасю зус╕м не карцела. Л╕хаманкава пакорпа╝шыся ╝ к╕шэнях, ён выцягну╝ пакамечаную купюру ╕ не гледзячы суну╝ яе Жыхару, пасля чаго бы╝ адпушчаны з м╕рам.

Дома за вячэрай Стась асцярожна спыта╝ у бацьк╕, як трэба паводз╕ць сябе пры канфл╕кце з хул╕ганам╕. Бацька глыбакадумна ╝зня╝ бровы ╕ сказа╝, што найбольш разумным будзе падобную с╕туацыю прадух╕л╕ць, а кал╕ канфл╕кт усё ж адбы╝ся, гэта значыць, што абодва бак╕ зраб╕л╕ штосьц╕ ╝ коран╕ няправ╕льнае. Бацька зно╝-тк╕ ме╝ рацыю, аднак выразнага адказу на сваё пытанне Стась так ╕ не атрыма╝.

Стась н╕кол╕ ╝ жыцц╕ н╕ з к╕м не варагава╝. Ягоны бацька за╝сёды каза╝, што ╝се спрэчныя пытанн╕ можна вырашыць шляхам м╕рных перагавора╝, а мудрэйшы той, хто ╝вогуле пазбягае канфл╕ктных с╕туацый, перасякаючы ╕х у зародку. З гэтым меркаваннем Стась бы╝ по╝насцю сал╕дарны. У класе яго часам правакавал╕ на калатнечу, робячы яму дробныя гадасц╕ накшталт вытрасання падручн╕ка╝ з сумк╕ альбо падк╕двання цыдулак з абразам╕, але Стась веда╝, што ╕ншы раз лепей прака╝тнуць кры╝ду ╕ зма╝чаць, каб пазбегнуць яшчэ горшых непрыемнасцей. У школе гэта м╕ралюб╕вая тактыка за╝сёды спрацо╝вала, ╕ Стась не ме╝ сур'ёзных праблем н╕ з наста╝н╕кам╕, н╕ з вучням╕.

Але ╝ той дзень Стасевы жыццёвыя ╝сто╕ сур'ёзна пах╕снул╕ся. Правё╝шы вечар у разважаннях, ён прыйшо╝ да высновы, што ягоны аднакласн╕к, Неруш Ц╕мафей, ╝сётк╕ ме╝ рацыю, кажучы, што за сябе трэба б╕цца. Б╕цца па-сапра╝днаму, да крыв╕ ╕ с╕няко╝. ╤накш з'ядуць. Б╕цца Неруш уме╝. Прыйшлося навучыцца. Ён кульга╝ ад нараджэння ╕ бы╝ ля╝шой - змушана, бо пальцы на правай руцэ яго амаль не слухал╕ся. Аднак гэтыя ф╕з╕чныя недахопы яму быццам зус╕м не зам╕нал╕. Прынамс╕, б╕╝ся ён за╝сёды на ро╝ных, без н╕як╕х паблажак. Нярэдка падчас перапынка╝ Стась наз╕ра╝ за гэтым╕ двубоям╕. Здаралася, што ╝ калатнечы хлопцы не зважал╕ на званок ╕ сашчап╕╝шыся, н╕бы каты, кулём качал╕ся па падлозе школьнага кал╕дора, пакуль наста╝н╕ца не прыбягала з ф╕зкультурн╕кам, як╕ адз╕ны мог спын╕ць бойку, узя╝шы ╕х за ка╝неры ╕ расцягну╝шы ╝ бак╕. Не дз╕ва, што Неруш стаб╕льна ме╝ 'неуд' па паводз╕нах ╕ часцяком хадз╕╝ з с╕някам╕ ╕ драп╕нам╕ на твары. Аднак у класе яго паважал╕, ╕ гэта было гало╝нае.

Б╕цца па-сапра╝днаму Стасю яшчэ не даводз╕лася. Яго бацька ╝вогуле такога не ╝хваля╝, кажучы, што ╝жыванне грубай с╕лы тольк╕ спараджае новую хвалю гвалту ╕ рэальных праблем не вырашае. Але, з ╕ншага боку, кал╕ м╕ралюб╕вая пал╕тыка больш не працуе, н╕чога не застаецца, як пераходз╕ць да баявых дзеяння╝... 'Што ж, кал╕сьц╕ трэба пачынаць', сказа╝ сабе Стась ╕ з гэтай думкаю, усцешаны, засну╝.

Увесь наступны дзень Стась прабыва╝ у цудо╝ным гуморы. ╤ нават - упершыню ╝ жыцц╕ - да╝ грымака Тол╕ку Валаткев╕чу, як╕, гарэзуючы, запха╝ яму за ка╝нер мокрую анучу, якой выц╕раюць дошку. Тол╕к бы╝ тыповым школьным раздзя╝баем, дабрадушным, як насарог, ╕ гарэзл╕вым, як малады шымпанзэ. Стася ён незласл╕ва цвял╕╝ (то бок, як тут казал╕, чмыры╝) ╕ часам даводз╕╝ яго да белага калення, ведаючы, што Стас╕к н╕кол╕ не дасць здачы. Цяпер, атрыма╝шы ╝ тарэц, Тол╕к здз╕╝лена вылуп╕╝ вочы ╕ працадз╕╝: 'Н-не ф╕га ж сабе!..'. ╤, як здалося Стасю, прасякну╝ся да яго павагай. Тактыка дзейн╕чала!

Кал╕ ╝ гаражах насустрач Стасю ╝развалачку выйша╝ Жыхар ╕, лян╕ва круцячы ╝ пальцах цыгарэтку, запатрабава╝ 'аплац╕ць за ╝ваход', Стась не разгуб╕╝ся. Ён сх╕л╕╝ галаву к плячу, храбусну╝шы шыйным╕ пазванкам╕ (так раб╕л╕ геро╕ баев╕ко╝), рашуча ╝зня╝ кулак ╕ нанёс удар...

Праз кольк╕ хв╕л╕н Стась, зб╕ты на горк╕ яблык, пакорл╕ва вытраса╝ з кашаля гато╝ку. Ён нават не зразуме╝, як усё адбылося. Стась убачы╝ тольк╕, як з Гаража Нумар Нуль выйша╝ Захар, ╕ праз ╕мгненне ён ужо ляжа╝ на зямл╕, скурчы╝шыся, закры╝шы галаву рукам╕, ╕ не спрабуючы нават ух╕л╕цца ад удара╝, што градам абрынал╕ся на яго. Болю Стась амаль не адчува╝, а ╝ галаве яго круц╕лася адна-адз╕ная думка: 'Гэта канец...' Потым Захар здзёр са Стася шапку, грэбл╕ва абцёр ёю свае ╝квэцаныя крывёй чарав╕к╕ ╕ вярну╝ся ╝ гараж. А Жыхар, як╕ ╝весь гэты час сядзе╝ на перакуленай дра╝лянай скрын╕, наз╕раючы за экзэкуцыяй, сказа╝ спакойна:

-- Ну, я ж папярэджва╝, што будзе па-сур'ёзнаму.

Дома Стась сказа╝ ашаломленым бацькам, што яны з рабятам╕ пасля ╝рока╝ гулял╕ ╝ футбол, ╕ яму неспадзявана засадз╕л╕ мячом у твар. Пасля Стась зачын╕╝ся ╝ ваннай, ╕ крывячыся ад болю, до╝га адшаро╝ва╝ твар ад крыв╕ ╕ бруду. Адмов╕╝шся ад вячэры, ён пайшо╝ да сабе ╝ пакой, се╝ на ложак ╕ абхап╕╝ галаву рукам╕. Станов╕шча выглядала безвыходным. За спробу м╕рных перагавора╝ ён ужо атрыма╝ кулаком пад дых, баявыя дзеянн╕ тольк╕ пагоршыл╕ с╕туацыю, а паскардз╕цца бацькам значыла зганьб╕ць сябе канчаткова. Гэта было, як сказа╝ бы Тол╕к Валаткев╕ч, 'по╝нае дн╕шча'...

Наза╝тра Стась ужо без пытання╝ адда╝ Жыхару астатак грошай, як╕я ён штотыднёва атрымл╕ва╝ ад бацьк╕ на к╕шэнныя выдатк╕. На друг╕ дзень Стась праскочы╝ м╕ма Гаража Нумар Нуль без аплаты, бо ля сумежнай рака╝к╕ корпа╝ся а╝тааматар, ╕ ╝ прысутнасц╕ сведка╝ Захар з Жыхарам Стася не чапал╕. На наступны дзень яны запатрабавал╕ ад Стася падвойную плату, ╕ дазна╝шыся, што грошай у яго больш няма, зно╝ зб╕л╕ - на гэты раз нямоцна, не да крыв╕, але было вельм╕ кры╝дна. Вярну╝шыся дамо╝, Стась, пасля некаторых вагання╝, палез у нычку. Ён зб╕ра╝ грошы на ровар ╕ штотыдзень адкладва╝ па пары купюр у дэкараты╝ную скарбонку, размаляваную пад гжэль. Аднак цяпер купля ровара апынулася пад сур'ёзным пытаннем...

Праз тыдзень так╕х прын╕жэння╝ Стась, нарэшце, знайшо╝ выйсце - не самае лепшае, але асабл╕вага выбару ╝ яго не было. Ён проста змян╕╝ маршрут, пераста╝шы хадз╕ць цераз гаражы. Цяпер, абышо╝шы па╝квартала, Стась трапля╝ у свой двор з боку будо╝л╕ - дакладней, да╝габудо╝л╕, закансерваванай яшчэ пяц╕годку таму. Тэарытычна, ён мог скарац╕ць дарогу, прайшо╝шы цераз суседн╕я двары, але дзесьц╕ там жы╝ Захар, ╕ ╕мавернасць сутыкнуцца з ╕м была там не меншай, чым у гаражах. Застава╝ся адз╕ны шлях -- цераз будо╝лю. Каб патрап╕ць дадому, Стась змушаны бы╝ пералаз╕ць цераз плот ╕ брысц╕ па раздзя╝банай пустцы, загразаючы ╝ гл╕н╕стай жыжцы ╕ рызыкуючы пераламаць ног╕, зачап╕╝шыся за ╕ржавую арматуру, ц╕ звярнуць шыю, увал╕╝шыся ╝ катлаван, але, прынамс╕, тэрыторыя будо╝л╕ не ахо╝валася сабакам╕, што ╕стотна спрашчала задачу. Стась усведамля╝ усю абсурднасць с╕туацы╕ ╕ шкадава╝, што адразау не расказа╝ пра ╝сё бацькам, але штосьц╕ выпра╝ляць было ╝жо запозна. Занадта далёка ╝сё зайшло.

Зрэшты, Стась бы╝ не адз╕най ахвярай. Неяк ран╕цой ягоны аднакласн╕к, кволы ╕ хварав╕ты Саша Ляшчына, прыйшо╝ на ╝рок╕ зарумзаны ╕ з ф╕нгалам пад вокам. Па дарозе ╝ школу Саша сустрэ╝ у скверыку Жыхара, ╕ ╝ школу прыйшо╝ ужо ╝весь у с╕няках ╕ без смартфона. Саша паскардз╕╝ся бацькам, ╕ яны нап╕сал╕ заяву ╝ м╕л╕цыю. У Стася зацепл╕╝ся праменьчык надзе╕. Ён спадзява╝ся, што цяпер-то за Жыхара з Захарам возьмуцца з усёй сур'ёзнасцю, ╕ пакуты ягоныя скончацца...