Греческий шутя. 100 анекдотов для начального чтения

Άρχιζε, λοιπόν, να φωνάζει στη μέση του σώου, μετά από κάθε κόλπο (начинал, таким образом, кричать посреди шоу после каждого трюка; αρχίζω): «Κοιτάξτε, είναι άλλο καπέλο (смотрите, это другая шляпа; κοιτάζω)» ή (или) «Έκρυψε τα λουλούδια κάτω από το τραπέζι (он спрятал цветы под столом; κρύβω)» ή «Γιατί είναι όλα τα τραπουλόχαρτα άσσοι μπαστούνι (почему все карты – трефовые тузы; ο άσος – ас, знаток; туз; το μπαστούνι – палка, трость; треф);» καταστρέφοντας τα κόλπα του ταχυδακτυλουργού (портя трюки фокусника; καταστρέφω – разрушать; портить)…

Εκείνος, φυσικά, είχε εξοργιστεί (тот, естественно, был рассержен; εξοργίζομαι), αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι μια και ο παπαγάλος ανήκε στον καπετάνιο (но не мог ничего сделать, поскольку попугай принадлежал капитану; μπορώ; ανήκω)…

Ξαφνικά, μία νύχτα με άσχημο καιρό (однажды ночью при плохой погоде; ο καιρός – время; погода), το πλοίο βουλιάζει στη μέση του Ειρηνικού (корабль тонет посреди Тихого океана), πνίγοντας σχεδόν όσους επέβαιναν σε αυτό (потопив почти всех находившихся на его борту; πνίγω – душить; топить; επιβαίνω – находиться на борту). Ο ταχυδακτυλουργός βρέθηκε να επιπλέει πάνω σε ένα κομμάτι ξύλο (фокусник оказался плывущим на доске: «куске дерева»; βρίσκομαι), μαζί με τον παπαγάλο του καπετάνιου (вместе с попугаем капитана)!

Κοιτούσαν ο ένας τον άλλο με μίσος στο βλέμμα και δεν ψέλλιζαν λέξη (смотрели друг на друга с ненавистью во взгляде и не произносили ни слова; κοιτάζω; το μίσος; ψελλίζω). Αυτό συνεχίστηκε μία, δύο, τρεις μέρες, ώσπου στο τέλος ο παπαγάλος δεν άντεξε και φώναξε (это продолжалось один, два, три дня, пока, наконец, попугай не выдержал и закричал; συνεχίζομαι; η μέρα; αντέχω):

– Εντάξει, παραδίνομαι (ладно, сдаюсь)! Πού στο καλό είναι το ηλίθιο πλοίο (куда подевался этот дурацкий корабль; στο καλό – /при прощании/ счастливого пути, в добрый час; ηλίθιος – слабоумный, тупой);

Ο μεγάλος αδελφός περιεργάζεται το αδερφάκι του που είναι μόνο μίας μέρας (старший брат рассматривает своего братика, которому только один день) και ήδη χαλάει τον κόσμο με τα ξεφωνητά του (и тот уже разрушает мир своими воплями; χαλάω – портить; расстраивать, нарушать; το ξεφωνητό):

– Δηλαδή αυτό το μωρό μας το έστειλε ο Θεός, μαμά (значит, этого младенца нам послал Бог, мама; στέλνω);

– Ναι, χρυσό μου (да, мое золотце).

– Δηλαδή ήρθε από τον ουρανό (значит, он пришел с неба; έρχομαι; ο ουρανός);

– Ναι, χρυσό μου.

– Τώρα καταλαβαίνω γιατί τον πέταξαν έξω (теперь понятно, почему его выбросили вон; πετάω)!

Στην παραλία (на пляже):

– Κυριέ μου, ο γιος σας πέταξε μια πέτρα στον γιο μου (гражданин: «господин», ваш сын бросил камень в моего сына; πετάω).

– Τον πέτυχε (попал; πετυχαίνω);

– Όχι.

– Τότε δεν ήταν ο γιος μου (тогда это не был мой сын; είμαι)!

Ο Τοτός λέει στη δασκάλα του (Тотос говорит своей учительнице):

– Δεν θέλω να σας φοβερίσω (не хочу вас напугать; φοβερίζω – пугать /от сущ. o φόβος – страх/), αλλά ο μπαμπάς μου είπε (но папа мне сказал; λέω), πως αν στη συνέχεια της χρονιάς δεν φέρω καλύτερους βαθμούς (что если в течение года я не буду приносить оценки получше; φέρνω; ο βαθμός – градус; отметка, балл, оценка), κάποιος θα φάει ξύλο (кому-то влетит: «кто-то поест дерева»; τρώω)…

Ο δάσκαλος ρωτάει το Τοτό (учитель спрашивает Тотоса):

– Αν στη μια σου τσέπη έχεις 10 ευρώ και στη άλλη 20 ευρώ, τί έχεις Τοτό (если в одном кармане у тебя 10 евро, а в другом 20 евро, что ты имеешь, Тотос; η τσέπη)?

– Φαίνεται πως έχω το παντελόνι κάποιου άλλου κύριε (похоже, на мне чужие штаны: «что имею штаны кого-то другого», господин /учитель/; φαίνομαι – показываться, появляться; казаться)…

Στο σχολείο, η δασκάλα λέει στους μαθητές να γράψουν έκθεση με τίτλο (в школе учительница говорит ученикам написать сочинение под заголовком; ο μαθητής; γράφω; ο τίτλος) «Τι θα έκανα αν ήμουν πολύ πλούσιος (что бы я сделал, если бы был очень богат)». Στο τέλος του μαθήματος μαζεύει τις κόλλες και ο Τοτός δίνει λευκή κόλλα (в конце урока собирает листы, и Тотос сдает белый лист; το μάθημα; η κόλλα – клей; лист бумаги). Απορημένη η δασκάλα, τον ρωτάει (озадаченная учительница спрашивает его):

– Τοτέ, γιατί έδωσες λευκή κόλλα (Тотос, почему ты сдал белый лист; δίνω); Ήταν τόσο δύσκολο το θέμα και δεν ήξερες τι να γράψεις (тема была настолько трудной, и ты не знал, что написать; ξέρω);

– Όχι κυρία, απλά αυτό είναι το όνειρό μου (нет, просто это моя мечта). Να είμαι πλούσιος και να μην κάνω τίποτα (быть богатым и ничего не делать)!

Γιατρός (врач): Όπως είπαμε κ. Μεθύστακα, θα πίνετε το φάρμακο και μετά θα πίνετε ένα ποτήρι νερό (как мы говорили, господин Мефистакас [1], будете пить лекарство и после будете выпивать стакан воды; λέω; πίνω), για να σας φύγει η γεύση του φαρμάκου (чтобы у вас исчез привкус лекарства; φεύγω; το φάρμακο).