Pamietnik narkomanki

Dalej halucynuję, tak jak przewidywał Profesor. Do wszystkiego można się przyzwyczaić. Na to nakładają się przemęczenie i wieczne infekcje.

Ludzie domagają się ode mnie tak wiele, chcą ingerować w moje życie osobiste, chcą czerpać z mego Królestwa cieni, a ja chcę trochę zatrzymać dla tej jednej osoby, którą kocham.

Czy może być coś piękniejszego na ziemi od bycia blisko z drugim człowiekiem, którego się kocha i przez którego jest się kochanym? To cała tajemnica bytu.