Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)
Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке) читать книгу онлайн
Прыхільнікі канцэпцыі балта-крывіцкага паходжаньня беларусаў знойдуць у “Здубавецьці” Р.Барадуліна цікавы аргумэнт на карысьць сваіх перакананьняў. Ушацкія досьціпы, сабраныя ў гэтай кнізе, характарам свайго гумару нагадваюць латыскія дайны. Апошнія, дарэчы, сталіся даступныя сучаснаму беларускамоўнаму чытачу праз пасярэдніцтва менавіта дзядзькі Рыгора. Народная сьмехавая культура – заўжды дыялёг, вымагаючы таленавітых апавядальніка і слухача. Гэта і дэманструе Р.Барадулін, прапануючы нам не застылыя анэкдоты, а жывыя галасы, сумоўе -- традыцыйнай культуры і сучаснасьці, латыскага і беларускага народаў. Чытаючы Барадуліна, разумееш заканамернасьць нараджэньня канцэпцый “дыялёгу” і “карнавалу” М.Бахціна ў атмасфэры Паўночнай Беларусі, зь ейным этнічным і канфэсійным шматгалосьсем, суплётам жывой народнай культуры і старажытнай урбаністычнай традыцыі Полаччыны. Акром паспалітага чытацкага інтарэса гэтая кніга патрапіць задаволіць і акадэмічныя запатрабаваньні аматараў беларускага слова. Галоўным героям у барадулінскіх карацельках робіцца почасту само маўленьне – амаль у традыцыі філялягічных абразкоў Ф.Янкоўскага. Гэтыя мініятуры актуалізуюць ня проста дыялектную лексыку, але і старажытную этыку суіснаваньня чалавека з навакольным асяродзьдзем-прыродай, суседзямі, космасам. Падобнага адчуваньня этнаэкалёгіі-зьнітаванасьці нацыянальнай ідэі зь ляндшафтам штодзённай культуры – беларушчыне бракуе ад часоў Багдановіча ды Канчэўскага.
Внимание! Книга может содержать контент только для совершеннолетних. Для несовершеннолетних чтение данного контента СТРОГО ЗАПРЕЩЕНО! Если в книге присутствует наличие пропаганды ЛГБТ и другого, запрещенного контента - просьба написать на почту [email protected] для удаления материала
* * *
Ой, у полi пад ляшчынай
Калыхала дзеўка сына,
Калыхала, праклiнала:
- Лепi было мамку слухаць,
Нячым цяпер люльку трухаць.
* * *
Як учора дык i бусенькi,
А сягоньня нiчагусенькi,
Як учора дык за ручку вядзець,
А сягоньня дык
ня хочаць глядзець.
* * *
Ня заманiш калачом,
Ня заманiш булкай,
А я цябе заманю
Кучаравай куркай.
* * *
А свату наш, свату,
Пусьцi нас у хату.
Ужо мы замёрзьлi
У даўгой дарозi.
Сват у хату лезiць,
Аб вушак сраку чэшаць,
I ў печ паглядаiць,
Цi тлуста капуста,
Цi вялiк кацёл кашы,
Цi пад'ядуць сваты нашы?
* * *
Хадзi, хадзi, ходка,
Сьперадзi бародка,
Памiж ног хахалок,
Ззадзi скавародка.
* * *
Скаку-скаку на пальчыках,
Села скулка на яйчыках,
Скаку-скаку на пяце,
Села скулка на п..дзе.
* * *
Возiра, возiра,
Ногi прымарозiла,
А як лёбары прыйшлi,
Ногi ўсталi дый пайшлi.
* * *
Выхадзiла паня Яня,
Танцавала танцы,
Цалавала паня Яня
Пану Яну ў яйцы.
* * *
Мая мiлка захварэла,
Захацела малака,
Ня папала пад карову,
А папала пад быка.
* * *
Людзi жэнюцца, любуцца,
А мне ў невашта абуцца.
Хоць на дзеўцы i на печы
Босаму якраз дарэчы.
* * *
У балоце пад кустом
Цяцера нясецца.
Хаiм Басю любець
Аж ярмолка трасецца.
* * *
- Цi ня ты мяне
Па пожаньцы качаў,
Цi ня ты мяне, малодзеньку,
Пачаў?
- А качалi цябе зайчыкi,
А пачалi цябе мальчыкi!
* * *
Мая мiлка, як кабылка,
Толькi розьнiца адна:
На кабылцы езьдзяць людзi,
А на мiлцы толькi я.
* * *
Расхадзiлiся суставы
Каля печы, каля лавы.
Самы большы сустаў
З тапарышча ўстаў.
* * *
А за песьнi, за прыпеўкi
Палюбiлi мяне дзеўкi,
А за ўдачу за маю
Абасцалi галаву.
* * *
Дзёр, дзёр мазурку,
Разагнаўся
Ды ў дзюрку.
* * *
Усе залёткi, як залёткi,
А мая, як рэзьгiны:
Усе гуляюць, усе скачуць,
А ў мае ўсё хрэсьбiны.
* * *
Баба сеяла, трусiла,
За п..ду блыха ўкусiла.
Баба думала, што клоп,
Па п..дзе далоньню хлоп!
* * *
Баба сеяла муку,
Сыпала ў кадушку,
Загадала мужыку
Палюбаць цялушку.
* * *
- Ой, Полiнька, Полiнька,
А што ў цябе голiнька?
- Ня брашыце, зладзеi,
Занялося кудзеляй!
* * *
Ай, жонка мужа ды зьняважала
Завяла ў поле дый прывязала
Плячмi к бярозi,
Х.ем к дарозi.
А хто ня едзiць, ды ўсё пытаiць:
Што чалавеча х.ем баўтаiць?
