Dziedziczki
Dziedziczki читать книгу онлайн
Ukaza? si? kolejny, d?ugo przez wszystkich oczekiwany tom przyg?d Stanis?awy Kruszewskiej, pe?nej zapa?u bohaterki znanej z „Kuzynek” i „Ksi??niczki”. Tym razem niepokorna szlachcianka postara si? odzyska? siedzib? swojego rodu i doprowadzi? j? do dawnej ?wietno?ci.
Zm?czona tempem miejskiego ?ycia i absurdami codzienno?ci ucieka na wie?, aby znale?? spok?j w miejscu, kt?re kiedy? by?o dla niej wszystkim. Okazuje si?, ?e problemem d?ugowieczno?ci s? wspomnienia lokacji i wydarze? maj?cych miejsce setki lat temu. Czy uda si? na nowo przywr?ci? Kruszwice do ?ycia, takie jakie zapami?ta?a je w m?odo?ci?
Cho? Stanis?awa to rodowita polska szlachcianka, jest przede wszystkim m?od?, wyzwolon? kobiet? z charakterem. Oczarowa?a zapewne wielu Czytelnik?w. Wydana si?? za m??, powraca po latach, aby dokona? krwawej zemsty na ma??onku, kt?ry sprzeda? j? w niewol?. Wykl?ta za sw?j czyn musi ucieka?. W czasie podr??y poznaje mistrza alchemii Micha?a S?dziwoja – legndarnego odkrywc? kamienia filozoficznego, czyli czerwonej tynktury. Od tego momentu zaczyna si? jej pe?ne przyg?d ?ycie. Jego szlak wiedzie przez egzotyczne zak?tki ?wiata i wa?ne historyczne wydarzenia, kt?rych, ze wzgl?du na dzia?anie tajemniczej substancji, mo?e by? naocznym ?wiadkiem. Wszystko po to, aby na pocz?tku XXI wieku powr?ci? do kraju i zacz?? wszystko od nowa.
Razem ze Stanis?aw? pojawiaj? si? jej starzy znajomi. Odnaleziona kuzynka Katarzyna – specjalistka od komputer?w i by?a agentka Centralnego Biura ?ledczego. Mistrz S?dziw?j – wieczny naukowiec i s?awny alchemik oraz ksi??niczka Monika – m?odziutka dziwczyna „zara?ona” wampiryzmem, ostatnia przedstwaicielka pot??nego ba?ka?skiego rodu.
Poza przyjaci??mi na scen? wkraczaj? tak?e odwieczni wrogowie. Bractwo Drugiej Drogi, tajemnicza organizacja od lat poszukuj?ca za wszelk? cen? dost?pu do bogactwa i d?ugowieczno?ci. Od wiek?w jej kolejni cz?onkowie staraj? si? wykra?? sekret, tak skrz?tnie skrywany przez g??wnych bohater?w. Jednak nie s? oni jedyn? przeszkod? na drodze kuzynek. B?dzie ni? tak?e g?upota bezmy?lnych urz?dnik?w i wszechobecne „bezprawie” w kraju prawa, czyli jednym s?owem nasza polska rzeczywisto??, okraszona odrobin? humoru i doprawiona szczypt? tajemiczo?ci.
Tak bardzo „wyj?tkowa” grupa przyjaci?? musi natrafia? na r??ne niezwyk?o?ci i jest to chyba jeden z podstawowych atut?w ksi??ki. Autor bardzo zr?cznie wykorzystuje w fabule stare legendy, omijaj?c na szcz??cie szerokim ?ukiem skomercjalizowane ju? przez Hollywood historyjki. Mamy tu wi?c wiele nawi?za? do historii Polski i ludowych wierze?, sprytnie odniesionych do przedstawionych w ksi??ce wydarze?.
Wystarczy tylko przej?? si? po Krakowie kuzynek, aby obok wszechobecnych turyst?w i zat?oczonych skrzy?owa? odnale?? zapomniane uliczki starego miasta czy male?kie sklepiki pe?ne starych zakurzonych ksi??ek, skrywaj?cych niejedn? tajemnic?. Tera?niejszo?? przenika si? z przesz?o?ci?, gdy tu? obok komputera na ?cianie wisi kolekcja staropolskiej broni, a damasce?ska szabla i magia s? u?ywane r?wnie cz?sto co nowoczesny pistolet.
Ca?o?? napisana jest lekkim cho? rzeczowym j?zykiem, bez zb?dnych przejaskrawie? oraz literackiej megalomanii. Okazuje si?, ?e niebanalne pomys?y oraz przenikaj?ce si? rzeczywisto?? i literacka fikcja oparta na staropolskich wierzeniach to bardzo udany maria?. I chyba nie b?d? zbytnio oryginalny, kiedy zapytam: „Kiedy kolejny tom?”.
Внимание! Книга может содержать контент только для совершеннолетних. Для несовершеннолетних чтение данного контента СТРОГО ЗАПРЕЩЕНО! Если в книге присутствует наличие пропаганды ЛГБТ и другого, запрещенного контента - просьба написать на почту [email protected] для удаления материала
– Złote holenderskie dukaty – zidentyfikował Ihor. -Siedemnastowieczne. Będzie ze dwieście sztuk albo i lepiej.
– Przybył z Niderlandów? – zaciekawiła się Katarzyna.
– Niekoniecznie. – Stanisława pokręciła głową. -W czasach mojego dzieciństwa często się ich używało w Rzeczypospolitej. Docierały jako zapłata za nasze zboże eksportowane do wiecznie głodnej Europy Zachodniej.
Podzieliła monety na dwie kupki i jedną podsunęła Ihorowi. Mocno się wzbraniał, ale w końcu przyjął podarunek.
– Dlaczego? – zapytała Monika. – Przecież miał tyle okazji, żeby mnie posiąść i zabić. Tyle razy chciałam. Byłam gotowa mu się oddać. A on sprawiał wrażenie jakby… Jakby w ogóle o tym nie myślał. Jakby był obojętny. Widział mnie nagą, pozowałam mu do obrazu. Mówiłeś wczoraj coś o przyprawianiu? – Spojrzała na cieślę.
– To proste. Udawał. To, czym żywi się to bydlę, to energia, nie tylko życiowa, ale i seksualna. Pewnie gwałcąc cię i mordując, zaspokoiłby swoje potrzeby. Tak zapewne robił w innych przypadkach. Ale teraz widać wolał, żeby napięcie wezbrało w tobie jak rzeka zagrodzona tamą. Żeby móc przejąć to w postaci wyładowania potężnego jak grom. Zaspokajał potrzebę zabijania, mordując inne, a ciebie… Hm, można powiedzieć, tuczył sobie powolutku na niedzielny obiad.
– Jak ja spojrzę w oczy Laszlo… – szepnęła i znowu spuściła głowę.
Łzy kapały na haftowany obrus. Katarzyna objęła ją ramieniem.
– On zrozumie – powiedziała.
