Het goud van Kamtsjatka

Vier piraten waren aan dek, toen Eddie en zijn mannen reageerden. Twee tegenstanders werden neergemaaid met het eerste salvo geweervuur uit de onzichtbare posities, maar vijf andere aanvallers namen hun plaats al in. Omdat de piraten tegenstand ondervonden raakte de enterende groep door het dolle heen. Ze klauterden aan boord, als plunderaars die maar al te graag willen vechten. Een paar tellen later waren er wel vijf aanvallers voor elke man van de Corporatie. Rode stralen van de laservizieren sneden door de rook, terwijl het vuurgevecht steeds heviger werd.

Zodra de monitors in de commandoruimte wit verbleekten door het felle licht van de zoeklichten begreep Cabrillo wat de tactiek van de piraten was. Dat werdshock and awegenoemd tijdens de tweede Golfoorlog: probeer de vijand zoveel mogelijk in verwarring te brengen tijdens de eerste minuten van een gevecht. De ongetrainde bemanning van een vrachtschip zou zo verlamd worden door de felle lichten, het geschreeuw en het aantal aanvallers dat hun schip bestormde, dat ze niet eens in staat waren een SOS-bericht uit te zenden.

En hoewel deze tactiek bedoeld was om een ongewapende bemanning te overweldigen, het effect deed de voorsprong van de Corporatie ook teniet. De nachtzichtkijkers waren nutteloos, en er was nog te veel rook boven het dek om gewone kijkers te gebruiken. Het infraroodsysteem kon geen onderscheid maken tussen vriend en vijand, en dus konden de kanonniers op afstand hun geschut voorlopig niet gebruiken.

Cabrillo kwam snel overeind uit zijn stoel, hij griste een nachtkijker en een machinepistool uit het rek aan de wand. Hij was al in de lift voordat iemand had opgemerkt dat hij in beweging kwam.

'Hou die lift beneden vast, als ik op de brug ben,' riep hij terwijl de cabine snel vijf verdiepingen naar boven steeg.

Zelfs hoog boven het dek was het geluid van het vuurgevecht oorverdovend. De ex-mariniers verzetten zich nog hevig, maar dat was een kwestie van tijd. Cabrillo draafde naar de zijbrug, en keek naar beneden. Minstens twintig piraten hadden defensieve posities ingenomen op het voordek. Ze vuurden onophoudelijk met hun wapens. Juan zag een schim langzaam wegkruipen van de ladder. Juan richtte zijn wapen en zijn vinger spande al om de trekker, toen hij opeens het zeiljack van Eddie herkende. Snel keek hij weer naar de piraten en zag een man opduiken achter een lier, om zijn AK-47 op Seng te richten.

Cabrillo zwaaide met zijn wapen en vuurde een kogel af op het gezicht van de zeerover. Een tweede raakte hij met twee kogels in de borst. Meteen dook hij achter de borstwering, omdat patronen zoemend als boze horzels langs hem vlogen. Vonken spatten rond toen de patronen tegen het staal sloegen. Cabrillo verschoof de pal van zijn MP-5 naar automatisch, hield het wapen over de reling en sproeide met vijftien patronen een lang salvo over het dek. Omdat er secondenlang niet gevuurd werd door de tegenstanders kwam hij snel overeind, verschoof de pal van het wapen weer en richtte op de zoeklichten aan boord van de trawler.

Zijn hart bonsde als bezeten, en daardoor misten de eerste twee schoten doel. Hij haalde diep adem, blies kalm uit en vuurde nog twee keer. De twee lampen explodeerden in een regen van scherven, en het werd weer donker. Bijna onmiddellijk daarna hoorde hij het staccato blaffen van de verborgen 30mm-kanonnen en de patroonhulzen vielen rinkelend op het dek. De kanonniers op afstand waren weer actief.

Cabrillo had een reservemagazijn patronen en hij verwisselde dat snel. Daarna zette hij de bril van de nachtkijker op en ging aan het werk. In het naargeestig groene beeld van de nachtkijker leken de lichtflitsen uit de loop op vuurvliegjes en de mannen aan dek op lichtgevende geesten. Cabrillo wilde de beschermengel van Eddie Seng zijn.

Eddie had nog geen dekking gevonden, en aan zijn trage bewegingen zag Cabrillo dat hij geraakt was. Maar hij zag geen bloedspoor, dus Eddies leven was waarschijnlijk gered door de kogelwerende vesten. Juan was ook wel eens getroffen door een patroon op zijn kogelvrije vest en hij wist uit ervaring dat het uren kon duren voordat Eddie weer gewoon kon ademen. Na enkele spannende momenten bereikte Eddie een luik in de bovenbouw, en hij werd door een paar handen in veiligheid getrokken.

Door de slierten kruitdamp, dicht als Engelse mist, ontwaarde Cabrillo zijn tegenstanders en telkens vuurde hij efficiënt en beheerst. Zolang de bemanning nog niet aan de winnende hand was kon hij geen moeite doen om tegenstanders gevangen te nemen.

Bloed liep in trage stroompjes over het dek, en er lagen steeds meer lijken. Het vuren van de mariniers was afgenomen tot af en toe een kort salvo. Cabrillo zag twee piraten hun dekking verlaten en naar voren stormen, in de richting van de dekkraan. Een man haalde iets uit de rugzak die zijn maat droeg. Juan zag het gevaarlijke explosief en hij maaide de twee mannen neer, voordat die de granaat op scherp hadden. Een andere kerel rende naar het dekhuis. Cabrillo legde aan, maar op dat moment werd de rennende gestalte al met een salvo uit de machinegeweren bijna doormidden gekliefd.

Dat scheen de weerstand van de horde piraten te breken. Een tiental overlevenden vluchtte naar de gangway, en op dat moment begon de zware dieselmotor van deKrate brullen. De piraten werden beschoten met een kogelregen van uit het dekhuis. Omdat Eddies mannen zich even rustig hielden dachten de piraten kennelijk dat ze vrije aftocht hadden. Twee kerels vielen op het dek, en de lijken gleden weg in hun eigen bloed.

DeKrabegon weg te varen. Cabrillo vuurde salvo's af naar het dek van de trawler, maar daar was geen doelwit. De trossen waarmee de vissersboot aan de gangway was afgemeerd waren niet losgegooid, en daarom werd het ding langzaam losgetrokken van de bevestigingspunten. Twee piraten waren juist halverwege toen deKrain beweging kwam. De gangway strekte zich, als een brug tussen de twee schepen, tot de touwen bezweken onder de trekkracht van deKra.De 900 kilo zware scheepstrap tordeerde en brak los van deOregon,zodat de twee piraten in zee tuimelden en ze werden vermorzeld door het neerstortende gevaarte toen ze weer aan de oppervlakte kwamen.

DeKraveranderde iets van koers, zodat de kloof tussen beide schepen kleiner werd en de piraten aan boord van deOregoneen kans hadden over te springen. Eric Stone was bij de stuurstand in de commandoruimte en hij begreep wat de bedoeling was. Meteen stuurde hij deOregonverder naar bakboord en hij gaf ook even gas, juist op het moment dat de piraten sprongen. Een van hen stortte op de grote lier van deKra.Cabrillo hoorde krakende botten en de gevallen man rolde naar het achterdek. Een tweede piraat sloeg tegen de romp van de Kra, om even later onder de golven de verdwijnen. De overige zes belandden in de smalle opening tussen beide schepen.

Juan wist niet of de roerganger van de vissersboot niet zag wat er gebeurde, of dat het hem niets kon schelen. De boot bleef naar de Oregon varen. Eric Stone liet de boegschroef draaien, in een poging de Kra opzij te duwen, maar de straalbuis was een eind voor de boeg van de trawler, dus de krachtige stuwstroom had geen effect.

De beide scheepsrompen raakten elkaar met een schrapend en knarsend metalig geluid, zodat de mannen die daartussen in het water spartelden werden vermalen tot een roze brei van vlees en botten, die wegspoelde toen de schepen weer weg van elkaar bewogen.

Juan pakte een walkietalkie uit een la in het stuurhuis. 'Wepps? Hier Cabrillo. Zodra je ze in het vizier heb knal je een gat op de waterlijn. Dat weten die schurken dat ze niet wegkomen.'

'Begrepen,' antwoordde Mark Murphy.

De afstand tussen beide schepen werd groter en Cabrillo zag dat een dekknecht aan boord van de Kra een kabel bevestigde van de portaalkraan aan de lijnen waarmee de zeecontainer achter het dekhuis was vastgesjord. Cabrillo vuurde enkele patronen uit zijn H K, maar een bewegend doelwit raken vanaf een onstabiel platform is bijna onmogelijk. De man keek niet op van zijn werk, terwijl de kogels vlak naast hem afketsten. Een onzichtbare machinist bediende de dekkraan. Omdat het A-vormige portaal over de achtersteven van de trawler hing werd de zeecontainer over de Kra gesleept, zodat diepe krassen in de houten dekplanken werden getrokken. De onderkant stuikte tegen een bolder, maar de lier van de kraan bleef draaien. De zeecontainer kantelde opzij met een hol galmende dreun. Toen het gevaarte eindelijk onder de kraan was, werd het opgehesen en zwenkte heen en weer boven de achtersteven. De kraanmachinist liet de rem los en de container plonsde in zee. Even dobberde het metalen gevaarte op de golven, maar toen begon het te zinken.